Leigh Bardugo "Cień i kość"

Pamiętacie moją recenzję "Szóstki Wron"? Byłam zachwycona światem wykreowanym przez Leigh Bardugo, opisanymi przez nią miejscami i magią griszów. Obiecałam sobie, że przeczytam kiedyś następną część (czyli "Królestwo kanciarzy" - czego jeszcze nie zrobiłam) oraz trylogię "Grisza", od której wszystko się zaczęło.

Taki oto był powód wypożyczenia przeze mnie z biblioteki "Cienia i kości", czyli pierwszego tomu trylogii. I wiecie co? Książka okazała się tak REWELACYJNA, że zanim doczytałam ją do końca, kupiłam sobie całą trylogię w nowym wydaniu!!! I ach! Jaka to była dobra decyzja!

Główną bohaterką jest Alina Starkov, kartografka, która razem ze swoją armią musi przedrzeć się na drugą stronę Fałdy Cienia - pasma najgłębszego mroku, w którym czają się potwory wyczulone na ludzki zapach. Wydawać by się mogło, że Alina jest zwykłą dziewczyną, jednak kiedy jej pułk atakują straszne volcry, wyzwala w sobie moc, o której istnieniu nawet nie miała pojęcia.

Tak zaczyna się pełna napięcia akcja tej powieści. Wciągnęłam się w nią od razu i cały czas myślałam tylko o tym, co będzie dalej. Bardzo zżyłam się z Aliną, odnalazłam w niej cząstkę siebie. Z zapartym tchem śledziłam jej losy, patrzyłam, jak odkrywa to, co w niej drzemie, jak powoli nabiera pewności siebie. Patrzyłam na to, jak cierpi i jak ulega fascynacji pewną osobą. Mogłam się z nią utożsamić - mimo że nie zawsze pochwalałam wszystko, co robiła, rozumiałam, dlaczego robi tak, a nie inaczej.

Kolejną postacią, którą uwielbiam, jest Zmrocz. W starym wydaniu zostawiono jego oryginalne imię, Darkling, i mi bardziej właśnie ta wersja się podoba, ale cóż, skoro ma być Zmrocz, to niech już będzie ten Zmrocz... Jakoś to przeżyję, chociaż na początku było mi z tym bardzo ciężko. Ale wróćmy do samej postaci. Kocham takie nieoczywiste charaktery i nic już raczej tego nie zmieni - najlepiej mi się o nich czyta i w pewien sposób mnie fascynują. W jednej chwili uwielbiałam Zmrocza, w drugiej miałam ochotę mocno zdzielić go czymś po głowie. To jedna z lepszych postaci, jakie udało mi się poznać w tym roku.

Kiedy zamykam oczy, nadal widzę pustynie Ravki i volcry pikujące na statek w Fałdzie Cienia, słyszę krzyk mieszkańców Novokribirska i muzykę na dworze króla w Os Alcie; czuję mróz Cybei. Widzę mrok i światło, gniew i miłość, żądzę władzy i odkrywanie siebie samego.

Mam wrażenie, że mogę pisać i pisać o tym, jak fantastyczna jest ta książka, że mogę wychwalać ją pod niebiosa i wznosić peany na jej cześć, a i tak nikt się nią nie zainteresuje. Zaufajcie mi więc i po prostu przeczytajcie tę książkę. Warto.

PS Na początku chciałam ocenić tę książkę na 9/10, jednak kiedy już jakiś czas po jej zakończeniu miałam sen związany z nią, zmieniłam zdanie. Nie pamiętam, kiedy ostatnio przyśniła mi się jakaś książka - dlatego uważam, że "Cień i kość" w pełni zasłużyło na najwyższą ocenę! :)

Tom I trylogii "Grisza"

Tytuł oryginału: Shadow and Bone

Tłumaczenie: Małgorzata Strzelec, Wojciech Szypuła

Wydawnictwo MAG, 2019

Moja ocena: 10/10

Cień i kość / Oblężenie i nawałnica / Zniszczenie i odnowa